Dla banku teoretycznie kupno każdej usługi czy produktu powinno być osiągalne, skoro aktywa niejednego banku wynoszą miliardy dolarów. Ale tak naprawdę o sile banku świadczą tylko i wyłącznie jego klienci. Chociaż wielkie miliardy inwestowane przez bankowych maklerów na giełdzie przynoszą wielkie zyski, to jednak nie biorą się one z niczego. Duża część tych pieniędzy należących do banku to tak naprawdę pieniądze jego klientów, zdeponowane na lokatach długoterminowych czy lokatach rentierskich. Niektórzy klienci nawet nie wiedzą, że podczas gdy pieniądze na ich lokacie są teoretycznie zamrożone, nie ma ich tam w ogóle. Wchodzą natychmiast niemal do rynkowego obiegu i zasilają aktywa bankowe, z których następnie maklerzy i strategiczni inwestorzy zatrudnieni na najwyższych szczeblach tegoż banku korzystają do woli, próbując wygenerować z nich największy możliwy zysk. I tak pieniądze z lokat oczywiście zawsze zostają zwrócone klientom, gdy mija czas i trzeba wypłacić kapitał początkowy powiększony o odsetki – wszak bank zawsze ma pod ręką pieniądze, jak nie własne, to w postaci ruchomej bądź nieruchomej, na licznych kontach czy subkontach a wreszcie także na lokatach innych ludzi, którzy na odmrożenie środków czekać mają jeszcze kilka lat.
